Auke VanderHoek - 'Heb ze maar eens groot': januari 2012

dinsdag 31 januari 2012

Auteur van fouten

Het leven gaat met vallen en opstaan. Succes meet je dan ook hoe vaak je weer weet op te staan. Van je fouten leert en onder de grootse en grootste missers en fok-ops met eer en geweten open en eerlijk je handtekening zet als auteur: “It was me.” In tijden van tegenspoed leer je ook je vrienden kennen. Die je opvangen, eerlijk zijn en weer op weg helpen. Thanks.

Auke VanderHoek
Geschreven 31 januari 2012

Who knows?

Als je altijd de kar trekt, door het veld ploetert, pijn diep wegstopt omdat je door moet gaan. Je moet en zal doorgaan. Je blijft maar doorvechten. Dan kunnen de littekens en pijn van vroeger akelig opduiken en even je hele doen en laten op fokken. Wat rest? Het enige wat je kent: doorgaan, doorpakken, harde kop hebben. Want iets anders heb ik niet geleerd en ken ik niet. Who knows?

Auke VanderHoek
Geschreven 31 januari 2012

maandag 30 januari 2012

EuroShopper rocks

Rood-wit rockt! Het houdt mijn financiën beter in de zwarte cijfers. In tijden van voorspoed mag er niks bij op het salaris want… ‘tig redenen’. In tijden van crisis wordt alles duurder want… ‘tig redenen’. De consument moet weer vertrouwen krijgen want… ‘tig redenen’. Ondertussen moet je het geld al uitgeven nog voordat je het in je handen hebt oftewel ‘hoe mensen slaafs te maken’. Ik rock EuroShopper: Volle boodschappentas: € 9,-

Auke VanderHoek
Geschreven 30 januari 2012

vrijdag 27 januari 2012

Sorry

Het nou zus of juist zo doen. Van alle mogelijke scenario’s zijn meer voorbeelden dat het fout gaat dan dat het goed gaat. Dus wat is juist? Voor mij is het altijd naar eer en geweten eerlijk mijn ding doen. Hard op dromen en doen: dromen waarmaken. Allen lief hebbend die mijn pad kruizen. Dankbaar voor hen die aan mijn zijde lopen en liepen. Voor alles wat ik verkeerd heb mogen doen: sorry.

Auke VanderHoek

(geschreven 27 januari 2012)

Chocolademelk diesel tanken

We Funk

‘s Middags stond Jelle te springen in de woonkamer terwijl ik met Anno MC aan tafel zat om wat zaken te bespreken. Ik kijk Jelle aan. Zie dat hij een zwarte en een witte schoen aan heeft. Ik zucht en zeg: “Ja, is goed.” Van binnen glunder ik als hij naar school rent. Moeder niet in de buurt, dan komt de funk naar boven in de kleine man. Op de stereo WeFunkRadio. En kan ik rustig drukdoende aan de keukentafel verder werken. We got that funk…

Auke VanderHoek
Geschreven 27 januari 2012

donderdag 26 januari 2012

Samen in hun uppie naar de Appie

Sometimes

Terwijl Jelle en ik tosti’s staan te maken voor de lunch praten we over van alles en nog wat. Jelle doet niet aan ‘overblijven’ maar komt altijd tijdens de middag naar huis. Mag ook wel, zijn school staat minder dan 100 meter verderop. En het is gezellig. Ik heb mijn kind zien en zie het nog steeds opgroeien. Best there is. Op de iTunes The Brand New Heavies met ‘Sometimes’. Zeer aangenaam nummer. En mooie tekst.

Auke VanderHoek

(geschreven 26 januari 2012)

woensdag 25 januari 2012

Kind in bed

Jelle wil graag bij mij slapen. Natuurlijk mag dat. Gezellig en knus. Zolang hij maar niet verkeerd om in het bed gaat liggen en ik steeds een voet in mijn ribbenkast krijg. Gewoon normaal is praktischer. Als hij ligt te woelen tijdens het dromen omarm ik hem en trek hem weer recht het bed in. Soms krijg ik een elleboog in mijn gezicht of rolt hij op me, ach… ‘t is mijn kind.

Auke VanderHoek

(geschreven 25 januari 2012)

zondag 22 januari 2012

Leef

Van een goede vriendin zag ik een mooi post: ‘Stop waithing for things to happen. Go out and make them happen.’ Ik ben dit weekend naar Lochem geweest naar de peetvader en -moeder van Jelle. Zij gaan trouwen. Ik had de eer de portretfoto te maken die op de uitnodiging komt. Jelle rent, loopt, zingt door het bos. Rolt over de bank. Heeft plezier. Geniet van zijn familie. Zo moet het jongens. Leef.

Auke VanderHoek

(geschreven 22 januari 2012)

vrijdag 20 januari 2012

Het geluid van twee kisten Lego en een 9-jarige

Hoe omschrijf je het geluid van twee kisten Lego en een 9-jarige fanatieke bouwer? Ik weet het nog niet, ken het geluid wel. Ondanks dat ik heel lekker kan slapen in de studio, sliep ik de afgelopen week niet goed. Woelen van de zorgen etc. Neem aan dat het fenomeen ook wel bekend is bij anderen. Wakker worden en het beste wat me ooit geschonken is druk doende zien en horen in een berg Lego naast mijn bed, maakt alles goed.

Auke VanderHoek

(geschreven op 20 januari 2012)

Wereldnieuws vanuit een kind gezien

Het NOS Journaal op TV. “Papa, je weet toch, die politieke wedstrijd in Amerika? Als nou zo’n man of vrouw wint, wordt Obama dan ontslagen? Eh, Eeh! Dat vindt ik zielig voor hem.” Ikzelf denk dat het een grote ramp zou zijn om weer een pannenkoek in de Oval Office te hebben. “Hé, alles wordt duurder!”, merkt Jelle op uit het nieuws van het Nibud. Jelle: “Ook het speelgoed?!” Wereldnieuws in een kinderwereld.

Auke VanderHoek

(geschreven op 20 januari 2012)

donderdag 19 januari 2012

Ruitenwisservloeistofreservoir schoonspoelen…

Vandaag in de weer geweest om mijn ruitenwisservloeistoftank (Scrabble!) te ontdoen van olieresten. Steeds nieuw schoon water erin en dan leeg spuiten. Tijdje geleden had ik het bijgevuld met behulp van de trechter waar ik ook de olie mee had bijgevuld. Resulteerde dat ik elke keer weer een laagje olie op mijn vooruit kreeg op het moment dat ik het juist schoner wilde hebben. Water en olie gaan niet goed samen, ook niet op een voorruit tijdens het autorijden. Nu kan ik tenminste zien waar ik tegen op rij omdat ik het niet of te laat zag.

Auke VanderHoek

(geschreven op 19 januari 2012)

Twee vriendjes mee in de rugtas

In Jelle’s rugzak twee vriendjes: Jartin, het gele Walibi ‘konijn-beest-gonzo?’ en Bobbin, een konijn. Jelle: “Ik ga kijken of ik ze al zie aankomen!” En dan staat hij eerst aan het begin van de straat en dan een halfuur bij Echtenstein om Ome Jelte en de twee neven Mart en Kris op te wachten. Hij en zijn neven mogen een week bij Opa Miel en Oma Petra in Renesse logeren. Altijd feest!

Auke VanderHoek

(geschreven op 19 januari 2012)

woensdag 18 januari 2012

CBK-Zuidoost, altijd verassend

Vraag ik aan Eva waarom ze een fietsenpomp onder haar bureau heeft staan. Eva: “Dat is om mijn bal op te pompen.” Nu is het te verwachten dat je in een kunstinstelling verrast wordt. Eva: “Soms zit ik op een bal ipv mijn stoel.” Kijk, dat is logisch, op een grote bal zitten is goed voor de lichaamshouding. Maar ik had deze toch echt niet zien aankomen. CBK-Zuidoost, altijd verassend.

Auke VanderHoek

(geschreven op 18 januari, 2012)

dinsdag 17 januari 2012

Benauwdheid en gevaren bij Facebook gesprekken

“Papa, hoe oud moet je zijn om op FaceBook te mogen?”, vraagt Jelle tijdens de lunch. “Als jij wat ouder bent”, antwoord ik. Eerst ondertoezicht van papa en mama. Daarna pas alleen leg ik hem uit: “Je moet eerst de gevaren kennen.” Hij grijpt naar mijn stropdas en langzaam maar zeker valt hij achterover. Ik: “Net zo als je op twee poten mag zitten, zolang je de gevaren van het omvallen maar kent.” Als hij éénmaal zachtjes op de grond is aangekomen, maak ik mijn stropdas weer wat losser. Zat wel even erg strak.

Auke VanderHoek

(17 januari 2012)

maandag 16 januari 2012

Haaientand, voorang voor de natuur

Wandelen door de natuur waar eens Groot-Daalwijk, en -Frissenstein stonden. De betonnen jungle is vervangen door een grote vlakte met een natuurparkje. Noodgedwongen omdat de nieuwbouwprojecten voor een lange tijd stil liggen wegens de economische crisis. Dan is het toch mooi dat het Stadsdeel Zuidoost voorrang verleent aan de natuur: Tussen de bomen ligt nog een stukje asfalt met even recht erop een haaientand. Nu heb ik eens in deze omgeving tijdens de sloop een plastic vis op het droge gevonden…

Auke VanderHoek

(geschreven op 16 januari 2012)

Dagelijkse spanning

Noem het dagelijkse spanning. Jelle gewassen, gekleed, ontbijt erin geduwd en niet te vroeg naar school laten rennen. Dan bedenken wat als eerst moet gebeuren vandaag qua werk? O.a. waar haal ik de volgende opdracht vandaan? Maar eerst de was doen en de droge was strijken, opvouwen en opbergen. Strijken is beetje een ‘Zen’ moment voor mij. Om het spannend te houden: met de stoomstrijkbout onder de rookmelder. Strijken, stoomstoot, knipperend rood lampje… Soms zorgt het strijken voor een tering herrie.

Auke VanderHoek

(geschreven op 16 januari 2012)

zondag 15 januari 2012

Smikkel, smakkel en paniek

Het smikkelt, smakkelt, smult en smakt. Slaat een paniekkreet. Daarna zucht, kreunt en vraagt het veel. Rara wat is dat? Dat is Jelle. Eerst samen met papa spaghetti maken. Dan tijdens het opeten, schrikken ‘help, mijn huiswerk ben ik vergeten te maken’. Om vervolgens aan de keukentafel de redactiesommen te maken. En staat deze redacteur, C'est Moi, aan de afwas.

Auke VanderHoek

Het smikkelt, smakkelt, smult en smakt

Het smikkelt, smakkelt, smult en smakt. Slaat een paniekkreet. Daarna zucht, kreunt en vraagt het veel. Rara wat is dat? Dat is Jelle. Eerst samen met papa spaghetti maken. Dan tijdens het opeten, schrikken. Jelle: "Help, mijn huiswerk! Ben ik vergeten te maken!". Om vervolgens aan de keukentafel de redactiesommen te maken. En staat deze redacteur aan de afwas.

Auke VanderHoek

(geschreven op 15 januari 2012)

Het geluid van Lego, geluid van geluk

Wat maakt een mooie zondagochtend? Het geluid van Lego. Jelle: “Mag ik mijn hele treinbaan opbouwen? Ja? Zonder dat het wordt afgebroken?”. Grote ogen, grote glimlach, ze kijken en stralen me aan. “Ja, natuurlijk mag dat! En het wordt niet afgebroken. Zorg wel ervoor dat ik naar het raam kan lopen”, antwoord ik hem. De Lego kisten gaan om -wroesh-. Hoe omschrijf ik het geluid van een kind dat fanatiek een het bouwen is met zijn Lego? Hoe omschrijf ik het geluid van geluk? En ik? Dolgelukkig strijk ik de was. De wereld van mijn zoontje wordt niet meer afgebroken.

Auke VanderHoek

(geschreven 15 januari 2012)

vrijdag 13 januari 2012

1% Dagobert…

Ochtendthee en ik blader door het vrolijke weekblad Donald Duck van Jelle. De eerste drie dingen die ik lees gaan over 1% Dagobert, te gierig om de verwarming hoger te zetten. Donald koopt een kat in de zak: een schep gemaakt van sneeuw, een sneeuwschep. En het hoofdverhaal: arme Donald met zorgen om geld en dromend van miljonair zijn. Geld, geld, geld. Geef mij maar een leeswereld met Guus Flater, Kuifje, Robbedoes en Franka.

Auke VanderHoek

(geschreven op 13 januari 2012)

donderdag 12 januari 2012

Ballon voor romantiek

Geen ballon voor Jelle. Ik had een super grote ballon het aan mijn hand gebonden aan het eind van het stadsdeel nieuwjaarsreceptie. Mooi voor Jelle dacht ik, totdat een man een romantische actie ondernam. “Ik weet dat die ballon een prachtig doel heeft. Maar ik geef me mijn arm voor die Ballon”, zegt een man tegen me. OK, dit is een opmerkelijke, denk ik. De man legt uit: “Die vrouw daar? Die heb ik net te huwelijk gevraagd en…” Ik loop direct naar de vrouw. Spreek haar streng aan: “Deze ballon is van jou!”, en met een glimlach breng ik mijn gelukswensen over. Jelle morgen een hot choco en een verhaaltje over romantiek.

Auke VanderHoek

(geschreven 12 januari 2012)

woensdag 11 januari 2012

Tepelknijpers…

“Tepelknijpers. Onder welke kostenpost moet die betaling geboekt worden?”, vraagt mijn account Michael Rosner van Kubus. Tepelknijpers? Waarom zou ik dat ooit verkocht hebben? De sex… maar zo spannend? Nou, nee. Zouden het zijn geweest voor foto-achtergronden op te hangen? Ook niet. Opeens weet ik het weer, het was de betaling van Bufo Marinus. Voor zijn deel van de benzinekosten naar Hip Hop Kemp 2011. -Humor- En bedankt.

Auke VanderHoek

(geschreven 11 januari 2012)

dinsdag 10 januari 2012

Halve pennen, een hele uitdaging

CBK-Zuidoost pennen zijn geniaal! (Geniaal is het woord vandaag). Ze schrijven lekker en dun. Zodat ik veel kwijt kan per blz in mijn Moleskine en het terug kan lezen. Ook belangrijk. En als ik ze ergens vergeet of weggeef maak ik ook nog reclame voor ze. Kunst omdat het moet! Maar dan moeten ze niet voor de helft blijven zitten in mijn luxe vulpennen etui. Ook een geniale uitdaging de helft daar weer uit te krijgen.

Auke VanderHoek

(geschreven 10 januari 2012)

zondag 8 januari 2012

30 t/m 40

30 t/m 40. Het punt dat je de gevolgen van eerdere keuzes in het volle gewicht voelt en draagt. De periode waar je kiest tussen vaste baan en zogenaamde zekerheden. Of gaan voor wat jou echt gelukkig maakt. De keuze maken om bewust ten hele te dwalen of om het lef te hebben om te halve te keren. Die keuze maak je bewust, uit angst of noodgedwongen. Of door een combi van deze.

Auke VanderHoek

(geschreven 8 januari 2012)

Jelle naar de bios

Mijn zoon, Jelle, komt mijn kantoor binnen. Helemaal blij vertelt hij: “Ik ga met mama naar de film!” Hi-five, low-five, sky-boks, x-boks en een 360-x boks later gaat hij snel douchen. En nu staat hij vrolijk te zingen in de badkamer. En ik ook blij, heeft het toch tien jaar gekost voordat kwartje eindelijk viel: ga eens wat leuks doen met jou (en mijn) zoon!

Auke VanderHoek

(geschreven 8 januari 2012)

zaterdag 7 januari 2012

Inlezen

Toen de PVV onderdeel uit is gaan maken van ‘de macht’ door het gedoog-coalitie, uitte ik mijn onrust. Mijn buurman zei: “Ach, maak je net druk, over 8 jaar zijn ze weg.” Ik antwoordde ’32-’40 is ook acht jaar. Naar aanleiding van het stukje op NU.nl heb ben ik er ook uit welk boek ik nou verder ging lezen. Het wordt ‘Mijn Kamp’, ik laat me graag verassen met iets leuks maar voor de ongein die ons nog te wachten staat bereid ik me liever voor.

Auke VanderHoek

(geschreven 7 januari 2012)

Skeer als wat?

Aan het nadenken over wat het zal zijn vanavond? Of met Quinsy naar de documentaire. Of iets gezelligs doen nearby? Of bankhangen… of beginnen met het werk op mijn bureau? Stappen wordt het ook niet, ik ben zo skeer als…Ja wat eigenlijk? Skeer motherfucker klinkt leuk, maar wat is het link in de woordspeling? Skeer as Hell? Lijkt me dat daar juist genoeg geld is, want geld is niet iets goddelijks. Skeer als wat?

Auke VanderHoek

(geschreven 7 januari 2012)

donderdag 5 januari 2012

Storm en woelen in bed

De hele nacht heeft het gestormd. Ook In mijn bed woelde het. Ondanks dat ik zo opschep dat het ‘oh zo’ lekker slaapt in mijn studio, kon ik de slaap niet te pakken krijgen. Pas ergens om vijf uur ‘s ochtends… Waarschijnlijk te veel koffie overdag met een heel gezellig zakendiner van BNI-BAZ. Voorgerecht, hoofdgerecht, nagerecht en een cappuccino. Te veel voor mij. Nu weer koffie dus, om wakker te blijven overdag.

Auke VanderHoek

(geschreven 5 januari 2012)

Niet daten, voor een jaar

Hoi lieve vriendin X, het zaken diner met vijftien anderen was reuze gezellig en goed voor mijn zaken. En het werd dus laat.

Ik moet mezelf even corrigeren. Ik kom net uit elf jaren, vier zware karren door de modder trekken. En heb minstens nog een half jaar nodig om al het oude te laten landen en mijzelf stevig klaar te zetten voor de toekomst. Daarbij heb ik ook een fikse uitdaging voor de boeg om mijn bedrijf door de crisis te leiden en ook nog eens te laten groeien.

Ondanks dat ik denk ‘eigenlijk wel heel graag een nieuwe relatie te willen hebben met een lieve mooie vrouw’, is dit nu onverstandig. Daarom lag ik ook de hele nacht wakker (naast iets te veel koffie).

Ik moet eerst minstens een jaar echt de tijd nemen voor mezelf zonder me open te zetten voor mooie lieve vrouwen. Anders loopt het helemaal spaak. Dan kan ik niet goed tot mijn recht komen. En dan kan ik ook geen recht doen aan een ieder, inclusief jij, die oprecht geïnteresseerd is in mij.

Wat ik eigenlijk zeg is dat ik terug kom op mijn wens om te daten, minstens voor een jaar niet.

Auke VanderHoek

(geschreven op 5 januari 2012)

woensdag 4 januari 2012

Opgeruimd

Ik weet niet hoe ik het voor elkaar gekregen heb? Ik heb al mijn kleren gestreken en gevouwen opgeborgen in mijn kantoor. Mijn bed verplaatst naar mijn fotostudio, waar ik tot mijn stomme verbazing zeer aangenaam slaap. Het heeft ook iets romantisch: Een simpel bed, lamp, kast, boek, ethernet kabel. De leesstoel heb ik in de hoek van mijn kantoor neergezet, met het mooie uitzicht. En verrek, ik heb ruimte in mijn kantoor en het is opgeruimd.

Auke VanderHoek

(geschreven op 4 januari 2012)

Nieuwe slaapplek

De straatlantaarn vormt een strijklicht over de boekenkast. “Dat is mooi”, denk ik ‘s nachts. In mijn über-crowded kantoor lig ik op een matras op de grond onder het raam. Ondanks dat ik daar lekker slaap sjouw ik mijn matras de volgende dag naar boven. En zet ik de leesstoel neer waar ik mijn hoofd neerlegde. Goed uitzicht. 's Nachts in de fotostudio op zolder slapen blijkt nog aangenamer, ik wordt de volgende ochtend pas om 11.30uur wakker.

Auke VanderHoek
(geschreven op 4 januari 2014)

dinsdag 3 januari 2012

Die spoort wel

maandag 2 januari 2012

Zap ik door naar Arrow Jazz

Na lange strijd, eindelijk een keukentafel in huis. Om als gezin samen aan te eten of een kop thee te drinken. Een week later -en een week voor Kerst- beëindigen we onze relatie aan die tafel. We maken elkaar niet gelukkig. De moeder van mijn zoon is eigenlijk opgelucht, zegt ze. Om de stilte te verbreken zet ik Arrow Rock Radio aan. Foreigner’s hit ‘I Want To Know What Love Is’, verwoordt mijn gevoel. Als daarna de eerste tonen van KISS ‘I Was Made For…’ zap ik door naar Arrow Jazz…

Auke VanderHoek
(Geschreven op 2 januari 2012)

Langs de portier

zondag 1 januari 2012

Hier ben ik!

Hier ben ik! In 2012 is het tijd voor mij. In de afgelopen tien jaar heb ik een zoon veilig en stabiel door zijn fundamentele jaren geleid. Heb ik zijn moeder veiligheid, zekerheid en de middelen tot zelfredzaamheid aangereikt. Heb ik een thuis voor mijn vader gemaakt en hem omringt door liefde naar zijn graf gebracht. Nu kom ik op de eerste plaats. Zodat ik naar mijn beste kunnen kan zijn wie ik ben: een nieuwe-levenspartner en vader voor Jelle en andere kinderen.

Auke VanderHoek

(Geschreven op: 1 januari 2012)

De traan van mijn vader

Aan de tand voelen

Laatste lied

"Heb ze maar eens groot"

Een vaak gehoorde uitspraak van mijn moeder gedaan in diverse gemoedstoestanden door de jaren heen terwijl ze mijn broers en mij opvoedde. Nooit begreep ik die uitspraak. Totdat ik zelf een kind kreeg en voor dezelfde uitdagingen stond van het opvoeden. Op dit blog de komische voorvallen van een samengesteld gezin in de boogie down Bijlmer en mijn pogingen om ze maar eens groot te krijgen..

Ikzelf ben geboren in Eindhoven (1974) en verhuisde in mijn tienerjaren naar Deventer. Meer dan 23 jaar geleden kwam ik naar Amsterdam om mijn MBO af te maken en ging ik wonen in de hoogbouw van de Bijlmermeer.

Op mijn 28ste kreeg ik mijn zoon Jelle. Geboren in Kameroen, Afrika. De relatie met de Kameroense moeder van mijn zoon hield geen stand. Een Aantal jaren ben ik alleenstaande papa geweest. Mijn zoon en ik het rijk voor ons alleen.

Totdat een dame, Ozichi, ons leven in kwam wandelen. Een nette in Amsterdam geboren dame, wonende in Amstelveen. Met Arubaanse en Nigeriaanse wortelen. Ikzelf heb Nederlandse en Estse roots.

Ozichi was het meisje die ik eens op de HBO op een date vroeg. Toen liep ik een blauwtje. Maar na zeventien jaar volgde een wederkennismaking en toch echt één date. Uiteindelijk trok ze bij Jelle en mij in. Gevolgd door een bruiloft en met als kerst op de taart in 2016 de geboorte van dochter Laïla.

In korte tijd had mijn vrouw haar flatje in Amstelveen ingeruild voor ééngezinswoning met tuin in de Bijlmer. Met een echtgenoot, een bonuszoon en een baby dochter. Jelle kreeg een bonusmoeder en een zusje. En ik? Ik probeer zo’n goed mogelijke een goede echtgenoot en vader te zijn. Deels het huishouden te runnen. Een puber tot volwassen man te begeleiden. En een baby dochter tot jongedame op te voeden. En als fotograaf en schrijver de kost te verdienen.

Als ik me weer eens afvraag waar mijn muis is als ik een knuffel in mijn hand heb, weet ik dat het weer tijd is voor eerst wat belangrijks. Koffie.